اغلب
فراموش می کنیم که میزان بازدهی ای که طبق آن حیوانات ، مواد خوراکی را به
محصولات دیگری مثل تخم مرغ ، شیر و یا وزن بدن تبدیل می کنند (که اغلب به
آن ضریب تبدیل خوراک یا FCR می گویند) یک شاخص است و همیشه با بازدهی واقعی
، ارتباطی ندارد. در شرایط یکسان، ضریب تبدیل بهبود یافته ترجیح داده می
شود. با این وجود اگر حیوانات ، خوراک کمتری برای همان میزان تولید نیاز
داشته باشند، این میزان تولید ، هزینه کمتری در بر خواهد داشت. اما همه
داستان این نیست.
در این جا به شرایطی اشاره شده است که نشان می دهد همه
چیز با جزئیات ، در ضریب تبدیل توضیح داده نمی شود. یک فارم طیور گوشتی ،
تصمیم داشت تا ضریب تبدیل را به حداکثر برساند (دلایل آن برای این مبحث
اهمیت ندارد) و از من خواستند تا مجموعه ای از برنامه های غذایی را طراحی
کنم که تراکم انرژی آن افزایش داده شده باشد (طبق توصیه های صورت گرفته از
جانب تامین کننده ژنتیک آن ها ). می دانیم که طیور ، بر اساس محتوای
انرژی مواد غذایی ، آنها را مصرف می کنند؛ یعنی زمانی که مواد غذایی ،
انرژی بیشتری دارند ، طیور خوراک کمتری مصرف می کنند تا بدین طریق انرژی
دریافتی ثابتی داشته باشند. البته محدودیت هایی برای این مفهوم وجود دارد و
اعتراض هایی نیز به آن وارد شده است اما باز هم این موضوع نباید ما را از
بحث اصلی یعنی ضریب تبدیل ، دور کند.
من برنامه غذایی درخواست شده از
سوی این فارم را طراحی نمودم اما چند جیره غذایی دیگر با سطح انرژی بالاتر
را نیز طراحی کردم. در قسمت زیر ، خلاصه ای از مجموعه جیره های غذایی
استفاده شده را بیان نموده ام.